• Historia szkoły

        •  
          Szkoła w Sząbruku powstała już w XVIII wieku. Dziatwę uczęszczającą do niej uczono w duchu religijnym. Nauczanie jak we wszystkich szkołach na  Warmii w tym okresie podlegało plebanowi. Nauczyciel przeważnie kończył seminarium nauczycielskie w Braniewie. 
           
          W izbie szkolnej znajdował się krzyż, święty obraz, przed którym odmawiano modlitwę, tablica z czerwonymi liniami oraz tablica z alfabetem łacińskim, polskim, niemieckim. W okresie zaborów w Sząbruku dość długo uczono tylko po polsku, bo do 1871 roku. Potem wprowadzono lekcje w języku polskim i  niemieckim, aż wreszcie język polski zniesiono zupełnie. Parafia Sząbruk obok Gietrzwałdu należała do czysto polskich parafii. W większości z nauki korzystali chłopcy – synowie miejscowych rolników. Wizytacja w 1853 roku stwierdziła złą frekwencję dzieci w sząbruckiej szkole. Powodem tego była przeprowadzona separacja, w wyniku której rolnicy byli zmuszeni posyłać dzieci do pilnowania  bydła. Wprowadzono więc obowiązek posyłania dzieci do szkoły. W końcu  XIX wieku niemieckie władze oświatowe uznały sprawę rugowania języka polskiego za kwestię najważniejszą. Nauczyciele, którzy usilnie i skutecznie wprowadzali niemieckość byli specjalnie wynagradzani. Wiktor Steffen bardzo źle wspomina w swej biograficznej książce przysadzistego Kranicha, który uczył go w szkole w Sząbruku. Za używanie języka polskiego bił brutalnie trzciną. Ale był tez bardzo kulturalny, nie przejmujący się tak nakazem germanizowania kierownik Hoppe, którego Steffen pamięta jako dobrodusznego i łagodnego.
           
          Trzyklasowa szkoła powszechna w Sząbruku była tak zorganizowana, że uczniowie uczęszczali przez dwa lata do klasy pierwszej, dwa następne do klasy drugiej, a przez cztery lata do klasy trzeciej. Budynek szkolny znajdował się pośrodku wsi. Miał kształt nieregularny. Jego lewe dwukondygnacyjne skrzydło zwrócone było ku ulice. W tej części znajdowały się dwie sale lekcyjne, jedna na parterze, druga na piętrze. Prawe skrzydło budynku miało parter i poddasze. Na parterze mieszkał kierownik. Okna mieszkania wychodziły na owocowy sad, który należał do szkoły.
          Trzecia sala lekcyjna mieściła się w  oddalonej o 150 metrów  ruderze,  należącej  do właściciela majątku Hetmanna. Dawniej był to prawdopodobnie folwarczny czworak, którego część frontową przerobiono na klasę lekcyjną i kawalerkę dla trzeciego nauczyciela. Ta niekorzystna sytuacja lokalowa szkoły zmusiła mieszkańców do pobudowania nowej. W 1939 roku oddano do użytku nową szkołę, której żywot nie był długi. Przebywający tu w 1945 roku żołnierze Armii Radzieckiej spalili szkołę. Zaraz po wojnie postanowiono na tym samym zrębie odbudować nową według nowoczesnych wymogów. Kierownictwo nad budową objęło Przedsiębiorstwo Powiatowe. Postawiono szkołę niższą od dawnej z czterema salami lekcyjnymi, kancelarią, szatnią. W piwnicy urządzono co i łaźnie. Górę przeznaczono na mieszkania dla nauczycieli. Oficjalnie szkołę oddano do użytku w 1952 roku. Do czasu wybudowania szkoły dzieci uczyły się w poniemieckim budynku, w którym z 4 pokojów zrobiono izbę lekcyjną. W kronice szkolnej z tego okresu bardzo niemile wspomina się czas nauki w tej tymczasowej szkole. Do piwnicy dostawała się woda, w wodzie pływały śmieci, ziemniaki, żaby, przykra woń przenikała do klasy. W placówce oświatowej organizowano różne kursy dokształcające dla dorosłych, w tym również czytania i pisania. Szkoła na wsi pełniła funkcję kulturotwórczą, była miejscem spotkań sołeckich, Koła Gospodyń Wiejskich itp. W późniejszych latach zaczęto w szkole organizować zabawy sylwestrowe. 
           
          W 1994 roku w Szabruku otwarto  Wiejski Do Kultury mieszczący się w okazałym, nowo wybudowanym budynku. Od tego momentu szkołą nie jest jedynym miejscem skupiającym życie społeczne mieszkańców. W domu kultury jedną z sal (projekcyjną) wykorzystuje się do dziś jako salę gimnastyczną. Brak sali gimnastycznej i prowadzenie zajęć w dwóch budynkach znajdujących się po przeciwległej stronie ulicy to najsłabsze strony szkoły. 
           
          Od wielu lat planowano rozbudowę szkoły z salą gimnastyczną. Marzenia o nowej szkole spełniły się, kiedy w 2008 roku Rada Gminy podjęła decyzję o rozbudowaniu placówki. Wykonawcą została firma „Węgrzyn i syn”. Prace rozpoczęły się z końcem 2008 roku, a już 1 września 2009 roku oddano do użytku zasadniczą część obiektu i tu właśnie odbyła się wojewódzka inauguracja roku szkolnego z udziałem wiceministra Zbigniewa Włodkowskiego, wojewody Mariana Podziewskiego, kurator oświaty Małgorzaty Bogdanowicz  Bartnikowskiej i wielu gości. W tym  samym dniu oddany został do użytku kompleks boisk sportowych „ Orlik 2012” ze sztuczną nawierzchnią. W ten sposób warunki nauki w szkole bardzo się poprawiły. Całkowite zakończenie inwestycji nastąpi w końcu 2010 roku, a w części obiektu znajduje  miejsce Ośrodek Zdrowia. Obecnie szkoła oferuje korzystanie z bogatej oferty edukacyjnej, dobrze wyposażonej bazy dydaktycznej i wykwalifikowanej kadry. Za dwa lata ma powstać sala gimnastyczna, która zakończy proces inwestycyjny i powstanie estetyczny kompleks obiektów oświatowych
          o wysokim standardzie na miarę oczekiwań dawnych i nowych mieszkańców.
           Zbigniew Kukuć

    • Kontakty

      • Zespół Szkolno - Przedszkolny w Sząbruku
      • szkolaszabruk@wp.pl
      • sekretariat 08:00 - 14:00 tel/fax 89 513 05 87 świetlica 89 513 09 12 biblioteka 513 221 993 przedszkole 89 513 05 08
      • ul. Andrzeja Samulowskiego 1 11-036 Gietrzwałd Poland
      • Dyrektor Zespołu Szkolno - Przedszkolnego w Sząbruku: Bolesław Korosteński Wicedyrektor Zespołu Szkolno - Przedszkolnego w Sząbruku: Agnieszka Dudek Sekretarz Szkoły: Małgorzata Bondarenko

    • Logowanie